بِبَـریدم  که پـیام از تنِ بی سر دارم            حـرفها با سپهِ کـوفه ز حـنجـر دارم

شِکوه بر فاطمه دارم ز جسارتهاتان            من شکـایت ز شما نزد پیـمبر دارم

تشنه کشتید و بُریدید سرِ مهمان را            حال این رختِ اسیریست که در بر دارم

مَحرمان را همه کشتید و زبان دار شُدید            غارت آزاد شد و دست به معجر دارم

بـزنـیـدم ببَـریـدم به هـمه می گـویـم            من در این دشتِ بلا چند برادر دارم

بار بستید و برفتید ولی من چه کنم            من که از معرکه هفتاد و دو پیکر دارم

یا اجـازه بدهـید اینهمه را دفن کـنم            یا گـذارید که انگـشتِ جـدا بر دارم

یکطرف بی سر و بی دست، علمدارِ رشید            یکطرف دستِ عـلمدارِ دلاور دارم

دارم اینجا به حرم یک تنِ ارباً اربا            و سرِ نیـزه سرِ زخـمیِ اکـبـر دارم

رأسها را که بریدید و سرِ نیزه زدید            دستها را چه کنم،اینهمه لشگر دارم

یکطرف کعب نی و حرف بَد و سوی دگر            تازیانه به سر و صورتِ  خواهر دارم

خواهرانی همه معصوم و عفیف و مضطر            داغدیده به برم، اینهـمه مـادر دارم

یا اخی بوسه به رگهای بریده بزنم            زانکه مأموریتِ تازه ز حیدر دارم

بـوسۀ حـنجـرۀ تو نَـفَـسِ تـازه دهـد            تا ببیند که من هم کس و یاور دارم